Als je kritisch naar je zakelijke netwerk kijkt, hoeveel van je relaties zou je dan als fan kunnen bestempelen en hoeveel van deze fans zijn believers? Denk hier maar rustig over na tijdens het lezen van deze blog. Uiteraard bepaal jij zelf wanneer iemand binnen de definitie van  fan of believer valt. Durf jij de reality-check aan? Ik hoop het wel.

Ken je het gevoel van een goed zakelijk gesprek? Vinden we een gesprek echt goed of spreken we ons zo uit omdat we het gevoel hebben dat dit een beleefd ritueel is om een gesprek goed en veilig af te sluiten? Hoe cool zou het zijn als mensen direct open en eerlijk zeggen wat ze van het gesprek vonden? Ik zal in deze blog een gratis tip geven. Het is een check die ik af en toe toepas. Ik zeg met nadruk `af en toe’ want het is niet mijn doel dat mijn gesprekspartner zich  ongemakkelijk gaat voelen. Omdat je niet altijd voor 100 procent in kunt schatten of de ander direct na het gesprek de waarde ervan al kan verwoorden, is het zinvol het toe te passen als je het gevoeld hebt dat het kan. Soms moet je een gesprek voor jezelf processen of herkauwen en  realiseer je je pas op een later moment wat het voor je heeft betekend.

Het fijne gevoel dat je hebt overgehouden aan een business gesprek is geen wettelijk betaalmiddel. Ik zie me al staan bij de kassa van de supermarkt. Als ik bij het afrekenen een selfie laat zien, een selfie waar ik samen met mijn gesprekspartner met een big smile op sta, krijg ik niet te horen dat ik door mag lopen zonder mijn bankpas te gebruiken. Ook als ik vol overtuiging uitleg dat dit toch echt het bewijs is dat ik een geweldig gesprek heb gehad. Ook bestaat er niet zoiets als een broodje goed gesprek.

De check die ik heb toegepast ging als volgt. Na het gesprek stelde ik mijn gesprekspartner de vraag wat zij als waardevol meenam uit het gesprek en welke tip zij voor mij had naar aanleiding van het gesprek. Zie het als een soort reality-check. Dit was voor mij persoonlijk een eyeopener en het heeft ervoor gezorgd dat ik in een kortere tijd behoorlijke stappen kon zetten. De waarde van kwalitatieve feedback gaat pas rollen als je er actief mee aan de slag gaat. Dus je moet wel in de actie modus. In mijn vorige leven in loondienst waren dit vragen die ik in de afrondingsfase van een sollicitatie gesprek regelmatig stelde om te checken hoe ik ervoor stond. Overigens moet je deze methode natuurlijk alleen toepassen als het bij je past en als je het gevoel hebt dat de lieden aan de andere kant van de tafel het aankunnen.

Nu weer terug naar het voorbeeld van de reality check. Zelf ben ik dol op kwalitatieve feedback want alleen door feedback van de ander kan ik groeien en de ander nog beter begrijpen en helpen. Het gaat er in een gesprek niet om of ik zelf weet wat ik heb gezegd en begrijp wat ik zelf aan woorden uit heb gebraakt. Nee, het gaat erom hoe mijn vragen en antwoorden bij de ander binnen zijn gekomen. Hoe heeft de ander mijn woorden ervaren? Heeft het gesprek nieuwe inzichten opgeleverd? Heeft het de ander nieuwsgierig gemaakt naar meer? Heeft het voor irritatie en verwijdering gezorgd? Kortom, deden mijn vragen en antwoorden er toe? Heb ik het verschil kunnen maken? Waren we beiden oprecht geïnteresseerd in de ander? Was het een gesprek op basis van wederzijds respect? Zijn we beiden rijker uit het gesprek gekomen?

Te vaak vinden we het belangrijk om aardig gevonden te worden. Het zijn vaak over de bol aai sessies waarbij we over en weer elkaars verhaal bevestigen. In principe zijn we elkaar  aan het bevestigen wat we al weten zonder een stap verder te komen. Als je de ander kritische vragen durft te stellen en door durft te vragen dan heb je de kans dat je dicht bij de essentie komt. Als je op basis van wederzijds respect zo in het gesprek zit dan kom je beiden rijker uit het gesprek. In dat geval durf je ook de reality-check vragen te stellen.

Uit angst om fans kwijt te raken, worden de vragen die er toe doen vaak ontweken en komen we al helemaal niet toe aan de reality-check toe. Nu wil je vast weten wanneer iemand voor mij een fan is en wanneer ik iemand een believer noem. Fans zijn mensen die het geweldig vinden waar je mee bezig bent. Persoonlijk vind ik fans super belangrijk. Zeker als het kritische fans zijn. Als iemand aangeeft me op social media te volgen omdat ze het geweldig vinden waar ik mee bezig ben dan vraag ik welke meerwaarde dit volgen hen biedt. Vervolgens vraag ik of ze nog een tip voor me hebben. Als ik het idee heb dat ze echt weten waar ik mee bezig ben, vraag ik of ze me al eens hebben gepromoot bij iemand in hun business netwerk die een kritische creatieve dwarsdenker kan gebruiken om hun business een boost te geven of vlot te trekken. Als het dan stil blijft dan weet ik dat het een fan is en geen believer. Zelf ben ik een believer van een aantal mensen in mijn netwerk. Dit zijn ondernemers die ik met 200 procent vertrouwen durf aan te bevelen.

Tot slot, het is belangrijk om fans te hebben maar als niemand uit je fanclub doorgroeit naar de status believer dan is een ego streel dingetje.